bł. Małgorzata z Citta di Castello

BŁOGOSŁAWIONA MAŁGORZATA Z METOLA (Błogosławiona Małgorzata z Citta-di-Castello)
1287 - 1320*

Ze względu na karłowaty wzrost, ślepotę, garb i to, że była kulawa, bł. Małgorzata była przez swoich rodziców, przez całe dzieciństwo, trzymana w ukryciu. Gdy miała 16 lat zabrana została Metola do cudownych relikwii w Citta-di-Castello, gdzie spodziewano się uzdrowienia. Niestety, nie zdarzył się żaden cud i według przekazów, dziecko zostało porzucone. Opiekowały się nią różne rodziny w mieście, a zarabiała na życie, pielęgnując małe dzieci. Jej radosne usposobienie, oparte na zaufaniu i miłości do Boga, budziło do niej sympatię ludzi. Została tercjarką dominikańską i poświęciła się chorym i umierającym. Specjalną troskę okazywała więźniom. Zmarła świątobliwie 13 kwietnia 1320 r., mając 33 lata.

Po jej śmierci wydarzyło się przeszło dwieście cudów na potwierdzenie jej wielkiej świętości. [Zakonnicy dostali pozwolenie na otwarcie serca Małgorzaty.Znaleziono w nim 3 perły z wyrzeźbionymi na nich świętymi figurami. Fakt ten przywołał z pamięci ludzi słowa , które często były na ustach Małgorzaty: Gdybyście tylko wiedzieli co mam w moim sercu!] Pierwsze kroki w kierunku jej beatyfikacji podjął zakon dominikański, ale sprawa ta zamierała w różnych okresach czasu, aż prawie zupełnie o niej zapomniano.

W XVI w. Zainteresowanie jej sprawą ożywiło się, gdy odkryto jej zachowane ciało. W dniu 9 czerwca 1558 r. biskup zezwolił na przeniesienie ciała Błogosławionej do nowej trumny, gdy stwierdzono, że stara przegniła. Ekshumacji dokonano w obecności kilku urzędowych świadków, którzy zostali przejęci lękiem, kiedy otwarto trumnę. Podczas gdy ubranie na ciele obróciło się w proch, samo ciało ukazało się w doskonałym stanie, jak gdyby Małgorzata dopiero co umarła. Wiadomym było, że była karłowatego wzrostu: jej ciało miało jedynie cztery stopy długości (tj. 122 cm -przyp. tłum.). Głowę miała dosyć dużą w porównaniu z resztą chudej figury, czoło - wysokie, twarz - zwężającą się stopniowo w kierunku podbródka, nos -wydatny, a małe równe zęby były na końcach poszczerbione. Świadkowie zauważyli, że dłonie i stopy miała małe, że jej prawa noga była o półtora cala krótsza od lewej, (przez co chodząc utykała) oraz że ręce były skrzyżowane z przodu, a lewa lekko podniesiona, bez podparcia. Ciało zostało gruntownie przebadane przez lekarzy, którzy zaświadczyli, że nie użyto żadnych chemikaliów w celu jego zakonserwowania. Ciało przebrano w nowy habit i złożono w nowej trumnie. Po tej ceremonii miały miejsce liczne cuda i proces beatyfikacyjny, który został podjęty z nowym zaangażowaniem, zakończył się szczęśliwie w dniu 19 października, 1609 r., kiedy to Kościół oficjalnie uznał świętość Małgorzaty, ogłaszając ją błogosławioną i przeznaczając dzień 13 kwietnia na jej święto.

Ciało bł. Małgorzaty, nigdy nie balsamowane, ubrane jest w habit dominikański i spoczywa pod głównym ołtarzem kościoła św. Dominika w Citta-di-Castello we Włoszech. Ramiona są nadał giętkie, powieki są zachowane, a także paznokcie u rąk i nóg są na swoim miejscu. Barwa ciała pociemniała nieco, a skóra jest sucha i cokolwiek stwardniała, lecz według wszelkich norm taki stan ciała można uznać za nadzwyczajny, zważywszy, że upłynęło już przeszło 650 lat od śmierci Błogosławionej.

*teks zaczerpnięto z książki Joan Carroll Cruz - Niezniszczalni; Prawdziwa opowieść o świętych, których ciała nie uległy rozkładowi. ;Wydawnictwo EXTER, ul.Szafarnia 10, 80-755 Gdańsk tel.(0 prefix 58) 301 38 39 www.exter.pl